Angst

Het is begrijpelijk dat Zien voor sommigen angstwekkend kan zijn, want de enige leegte die zichtbaar is bevindt zich in DIT centrum, waar de vinger naar terugwijst. IEDER ander heeft een hoofd. Is niemand anders ooit getroffen door de eenzaamheid van deze positie? Of ontstaat het gevoel omdat je het persoonlijke in het bewustzijn brengt (eerder dan omgekeerd)? B.M. UK.

Het is interessant om de veranderingen waar te nemen die zien nu in mijn leven met zich meebrengt. Een voorbeeld van de fantastische neveneffecten van deze grenzeloze staat deed zich een paar dagen geleden voor. Sinds ik een oogoperatie onderging, die inhield dat ik ontwaakte uit de verdoving met gewichten op mijn ogen en een verband rond mijn hoofd, niet in staat om te bewegen of de aandacht te trekken – wat allemaal een gevoel van paniek in mij veroorzaakte – heb ik gelijkaardige gevoelens van paniek gehad telkens ik naar de schoonheidsspecialiste ga om mijn blonde wimpers te laten kleuren (wat een ijdelheid, ik weet het)). Wel, ik vraag de schoonheidsspecialiste altijd om bij mij in de kamer te blijven tijdens de plus minus tien minuten (terwijl ik plat en onbeweeglijk lig met doekjes op mijn ogen, niet in staat te bewegen of te knipperen moest de prikkende kleurstof in mijn ogen komen) dat deze beproeving duurt. Dit sust elke opkomende paniek in mijn op tafel liggend lichaam. Deze keer hoorde ik de schoonheidsspecialiste uit de kamer wandelen en de trappen af gaan – paniek begon op te komen – en toen herinnerde ik me het! Ik begon mezelf uit te zetten en voelde dat ik niet alleen de schoonheidsspecialiste bevatte, maar het hele gebouw, de hele stad en alles daarbuiten. De specialiste kon nergens naartoe! Ze bevond zich in mij, waar ze ook was. En dat niet alleen. Blijkbaar (zo realiseerde ik me later) waren ik en mijn paniek verdwenen ten voordele van een veel groter scenario. Vrolijkheid en geluk vervingen dat beklemmende gevoel van alleen en hulpeloos zijn. Ik wacht nieuwsgierig de verdwijning af van alle andere ongemakken, die aan het licht komen. A.T. UK

De eerste keer dat ik dit zag was toen ik 10 jaar was en mijn handen waste naast de schooltoiletten. Ik schrok me een bult toen ik me realiseerde dat ik ik niet was. Het was onaangekondigd en niet welkom. H.W. UK

Ik kwam juist terug van een wandeling in de bossen en deed de oefening “Eén oog”. Vóór ik vertrok luisterde ik naar enkele audio tapes op de website en deed sommige oefeningen opnieuw. Terwijl ik wandelde verbaasde ik me over de reusachtige grootte van de ruimte in mij en dat ik eigenlijk nooit echt naar deze ruimte gekeken had zoals ik op dit ogenblik deed. Ik was me ook bewust dat wat “buiten” was net zo kolossaal was en dat er geen verschil was tussen “buiten” en “binnen” ! Ik was ook verbaasd hoe de “gedachte” van wie en wat ik was zo totaal verschilt van hoe ik “mezelf” nu zie! Ik kan dit onmetelijke niets zien dat alles bevat! Die oude “versie” van mijzelf is zo klein, zo afgescheiden, volkomen afgezonderd. Ik ben vol ontzag! Ik had deze ochtend direct een vreemd gevoel en het was angst, angst dat dit enkel weer een “ah ha” moment is dat alleen in mijn “geest” bestaat en dat ik het zal verliezen of dat het gewoon zal uitdoven of vervangen zal worden door iets anders of zelfs dat dit te eenvoudig is om waar te zijn. Zoals je ziet was ik in staat om in de loop van de dag voorbij deze negatieve gedachten te kijken en ik denk echt niet dat ik ooit zou kunnen twijfelen aan wat zo helder en zo echt is als dit. Nogmaals bedankt dat je doet wat je doet! Ronna.

Beste Richard, je benadrukte nogal sterk “ruimte zijn voor alles” en dit voerde me terug naar meer dan 20 jaar geleden, naar een ervaring die ik had vóór ik Douglas ontmoette. Ik was naar een Zelf Groei training geweest (gelijkaardig aan ‘est’ in de VS) waar we tot niets afgebroken werden!! Al was de betekenis hiervan niet duidelijk op dat moment! Tegen het einde realiseerde ik me dat ik helemaal volledig was, precies zoals ik was, met al mijn gebreken (maar er was nog altijd een persoon). Ik gaf het zoeken op en stopte met mediteren, helemaal verliefd op mezelf! Zowat 3 maanden later had ik de ervaring of beter gezegd zag ik wie ik werkelijk was, maar begreep het toen niet. Ik deed de vaat en voelde me helemaal in harmonie met mezelf, toen opeens Margaret uit leek te deinen in deze geweldige ruimte, die gevuld was met alles: de keuken, de hond & kat, mijn echtgenoot en buiten de maan, de sterren, de bomen, de aarde. Angst dook op en in een wip was ik terug dit kleine Margaret persoontje.!!? Het komt me voor dat, als ik mijn eigen hoofdloosheid zie, die ervaring herhaald wordt, denk je niet? Margaret.

terug naar boven.

Facebook

Online Course

Newsletter