Zien Wie Je Bent

Een workshop experiment door Colin Oliver, geschreven begin jaren 70

Een voorstelling die veel verschuldigd is aan Douglas Harding en andere vrienden. Het doel van deze notities en van de aanwijzingen die ze bevatten, is je aandacht te vestigen op dat, waarmee je vertrouwd was als klein kind, maar sindsdien mogelijk uit het oog verloren bent: wie je werkelijk bent.

De methode is eenvoudig. Je vinger is een pijl, jij bent het doel.

Wijs naar je voeten. Je ziet voeten. Wijs naar je knieën. Je ziet knieën. Wijs naar je buik. Je ziet een buik. Wijs naar je borst. Je ziet een borst. Wijs naar je gezicht. Je ziet ….

Wanneer iemand naar mij kijkt, ziet hij een gezicht. Als ik naar hier kijk, zie ik helemaal niets. Mijn wijzende vinger, die dichter en dichter komt bij waar ik me voorstelde dat een voorhoofd was, verdwijnt in het niets.

Wat gebeurt er met jouw vinger?

Wanneer iemand naar me kijkt, ziet hij twee ogen. Mijn eigen ervaring is dat ik er maar één heb.

Tel jouw ogen nu eens. Uit hoeveel ogen kijk je? Misschien heb je één oog, helemaal transparant en niemand kijkt naar buiten.

Kijk naar jezelf en kijk naar een vriend en merk het verschil op.

Hier zijn drie vragen. Ben je aangezicht tegenover aangezicht? Je vriend heeft een gezicht, maar jij ook? Ben jij niet ruimte, open voor het gezicht voor je?

Om het nog duidelijker te maken neem je een papieren zak van ongeveer 30 cm diep, in een lichte kleur. Knip de bodem er af. Nu heb je een tunnel gemaakt. Laat je vriend zijn gezicht in het ene einde steken en steek jouw gezicht in het andere. Kijk naar elkaar.

Twee vragen. Hoeveel gezichten zie je in de zak? Is jouw uiteinde gesloten of open?

Als je wilt ontdekken waar je je gezicht bewaart, kijk in de spiegel.

De ruimte waar jij bent is helder en onmiskenbaar. Eens je het door hebt, eens je je identiteit herontdekt hebt, is ze beschikbaar voor jou om in te kijken wanneer je maar wilt.

Jij lijkt van buiten uit een mens te zijn, maar je zicht van binnen is ruim en licht. Zou dit het verhaal van iedereen kunnen zijn? Dit is onze gemeenschappelijke basis, zo vaak over het hoofd gezien, waar allen één zijn.

Wanneer je zo ruim bent, heb je dan enige grens, enige opdeling tussen binnen en buiten?

Als je oog een venster is, heeft het dan een kader?

Ben je niet open voor alles, net zoals je open bent voor het gezicht van je vriend? Onbegrensd bevat je de hele wereld. Binnen en buiten worden één.

Sluit je ogen en breng je aandacht naar je ademhaling.

In de onbeweeglijkheid en stilte van je eigen wezen rijst het gevoel van je ademhaling op.

Breng je aandacht nu naar de geluiden in de kamer of buiten.

Is er iets dat jou scheidt van het slaan van een hamer of het gezang van een vogel?

Verschijnen zij, net als je ademhaling, in jou?

Misschien vraag je wat er gebeurt met gedachten en gevoelens. Als er niets is om ze in te steken, komen en gaan ze dan niet als deel van het wereldgebeuren?

Ik stel vast dat ik niet in staat ben om een bepaalde gedachte of gevoel vast te houden. Omdat ik geen substantie heb, is er geen manier voor.

De waarheid over wie je werkelijk bent is naakt en onveranderlijk. Wat wel verandert en verdiept is de erkenning van de waarheid.

Een voorbijgaande gedachte die je mogelijk raakt is deze: niets hier werd ooit geboren.

Als je in de helderheid kijkt, in de ruimtelijkheid van je wezen, kan je dan een spoor vinden van iets behalve het ongeborene?

Vanuit het hart van de dingen, precies waar jij bent, wordt alles beheerd. Een blad ontrolt zich, een boom buigt in de wind. Je hart slaat, je handen nemen iets vast. Wees je eenvoudig bewust van de ruimte waarin het allemaal gebeurt.

Hier bevindt zich ook de bron van liefde. Je vrienden zijn kan in sterke mate lijken op van hen houden. Wees open en liefde komt, wanneer het haar past, in de wereld.

Het is waar dat alles soms ervaren wordt met een gevoel van dorheid. Op andere momenten krijgt de wereld een frisheid, een glans, waarin alle dingen verzadigd zijn van hun eigen bestaan.

Pel aandachtig een sinaasappel. Blijf in het moment, alert voor de kleur van de sinaasappel, zijn vorm, geur en smaak.

Merk op waar de beentjes heen gaan als je hen opeet. Verdwijnen ze in een mond?

Wat de activiteit ook is, zie dat jij nooit optreedt.

Je kunt eindeloze inspiratie en creativiteit vinden in deze nieuwe openheid.

Iets van deze creativiteit kan gaan naar het tonen en delen van de waarheid met anderen. Dit is de manier waarop de Ene zijn eigen altijd vernieuwende zelf-ontdekking viert en er intens van geniet

Kijk wat er gebeurt.