Ene Oog

Commentaar door Richard Lang

Uit hoeveel ogen kijk jij ? Andere mensen zien natuurlijk twee ogen als ze naar jou kijken en jij ziet er twee in de spiegel. Maar hoeveel zie jij er, vanuit je eigen standpunt ? Kijk eens met een frisse blik naar jezelf. Misschien heb je iets over het hoofd gezien, iets dat zowel vanzelfsprekend als prachtig is.

Ik kijk door één oog. Eigenlijk is het zelfs geen oog – het is een randloze onverdeelde ruimte, een wijd open onomlijst venster. Vanuit dit heldere venster kan ik op dit ogenblik mijn bureau zien en mijn computer, en daarachter mijn tuin. Dit ene Oog is geen menselijk oog. Het is het Oog van God, het Oog van het Ene Zelf, het Oog van de Boeddha… Kijk jij ook vanuit een onomlijst venster, een enkel Oog – het Oog van God ?

Om je aandacht te richten naar je enkel Oog hou je je handen voor je, alsof ze een bril vormen, die je wilt opzetten. Als je een bril draagt, kan je hem afnemen en op een afstand voor je houden.

Je ziet twee openingen. Er is een verschillend beeld in elke opening.

Breng ze nu langzaam naar je toe en zet je ‘bril’ op.

Als je de ‘bril’ opzet, wat gebeurt er dan met de scheidingslijn tussen de twee openingen ? Is het niet zo dat die verdwijnt, zodat er één randloze onverdeelde ruimte blijft, van waaruit jij kijkt ? Eén randloze onverdeelde ruimte die jij bent.





Kijk naar de ‘rand’ van je gezichtsveld. Merk op dat je er niet direct naar kunt kijken. (Al waar je naar kijkt beweegt zich naar het centrum van het gezichtsveld.)

Is er echt een ‘rand’ aan je gezichtsveld, een scherpe grens? Of gaat het geleidelijk over? In wat? In niet-iets? In jouw ene, randloze Oog?

Beweeg je hand naar deze rand. Zie hoe ze hier verdwijnt. Dit is de plaats waar zaken verdwijnen.

Hoe groot is dit Oog van jou? Groter dan de wereld?

Elke lijn of grens in de wereld heeft zaken aan elke kant ervan – elk object heeft een omgeving, is omgeven door andere objecten. Controleer dit door te kijken naar de dingen rondom je.

Maar er is één grens waar voorbij er geen dingen zijn – de grens rond je zicht op de wereld.

Als ik er aandacht aan geef vind ik niets voorbij deze ‘grens’. Het is een unieke ‘grens’.

Hier is de ‘rand van de wereld’. Wat is daar voorbij? Een eindeloze afgrond? Jij bent deze afgrond – de afgrond waarin de wereld drijft. Alle dingen bevinden zich in jou.

Relaxatie

Je kan je ene Oog overal en altijd opmerken. Ontdek hoe ontspannend het is om randloos te zijn. Er is helemaal geen spanning in deze ruime helderheid. Wat een hulpmiddel in tijden van stress!

De velen en de Ene

Het zicht naar buiten vanuit dit ene Oog is uniek voor elk van ons en verandert voortdurend. Naar buiten kijkend zie ik nu mijn woonkamer – jij zult iets anders zien. Maar hoe staat het met het zicht naar binnen ? Hoe zou mijn zicht naar binnen, in dit ene Oog, kunnen verschillen van het jouwe ? Er is hier niets om verschillend te zien. Hier zijn wij Eén.

Uit het video-interview: Douglas Harding, zijn leven en filosofie

Zullen we eens kijken naar wat er gebeurt – deze transformatie van twee kleine venstertjes in één Venster, dat zo groot is als de wereld? In India spreken ze over de opening van het Derde Oog. Je moet naar India of Mexico of Japan of zo gaan voor de opening van het Derde Oog. Maar het is hier en nu beschikbaar, waar je ook bent, nietwaar? Keek je ooit uit iets anders dan dit Venster?

Weet je, zeshonderd jaar voor Christus zeiden ze in India dat er één Ziener is in alle wezens. Eén Ziener. De Soefi’s zeiden het, de Boeddhisten zeiden het. Hui Hai, een grote Boeddhistische Zenmeester zei: “Zien we met onze ogen? Nee, we zien met onze Boeddhanatuur.” We zien met een Enkel Oog, zeggen de Soefimeesters later. Eén Ziener. Dit is het Oog waaruit je kijkt. Ik vind dit absoluut buitengewoon. Zie waaruit je kijkt! En dit is een vreemde zaak, dit komt overeen met de moderne wetenschap. Ogen zien niet. Ogen conditioneren, zijn deel van het conditioneringapparaat van wat we zien.

Zij helpen bepalen wat we zien, maar het zien gebeurt niet op het niveau van het oog, het moet echt voortgaan, via de optische zenuwen enzovoort, tot een gebied in de hersenen waar het verhaal verder gaat. Het begint daar met de zon, het licht straalt naar beneden, wordt gefilterd door de atmosfeer van de aarde, valt op objecten en raakt je oog. Dan wordt het overgebracht naar een gebied van de visuele cortex in de hersenen, waar het verhaal wordt verdergezet door atomen, deeltjes, enzovoort. Het is pas als die terminus bereikt wordt dat je zegt: “Ha! ik zie je.” De zaak die begon met de Melkweg, met het licht van de zon daarbuiten, eindigt met de stimulering of zoiets van de deeltjes hier. En het is pas waar het Al gereduceerd is tot Niet-iets, dat het zien gebeurt.

Dat is het wetenschappelijke verhaal en het is mijn verhaal. Dit is waar het zien gebeurt. In het Niet-iets dat ik hier ben, is de Ziener, de grote Ziener, het ene Oog van de Ene. Ik vind dit echt buitengewoon. Buitengewoon. Je keek nooit uit iets anders dan dit – wat ze in het Oosten het Derde Oog noemen. Het lijkt me dat de Almachtige in zijn mededogen, onverdiend, vanuit zuivere genade, over ons de uitnodiging uitstort om vereniging met Hem te genieten. Weet je, Sint Thomas van Aquino – de grote intellectueel van de middeleeuwse katholieke kerk – schreef prachtige boeken over theologie, over het katholieke geloof, en hij wordt nog steeds als een grote autoriteit beschouwd. Op het einde van zijn niet zo lange leven zei hij: “Het zijn allemaal strohalmen. Allemaal strohalmen. Wat telt is het Prachtige Visioen van vereniging met God. Dat is wat telt. Dat is de betekenis van onze levens.”

En dus zeg ik: ga ervoor. Ga ervoor !

Uit een ander interview met Douglas Harding

De woorden zijn bijkomstig. Alle leraren zouden het eens zijn, we leren door te doen. Waardoor we leren, waardoor ik leer, wat ik moet delen is een kwestie van doen, actief. Dit is een actieve zaak. Zet je bril op en zie de twee openingen één worden – je kijkt vanuit één Oog dat zo groot als de wereld is en dat geen menselijk oog is. Je menselijk oog zie je in de spiegel. Dit Oog, dat zo groot is als de wereld, is geen menselijk oog. Het is het Oog van de Ene Ziener in alle wezens, waar de Upanishads van spraken. Het is het doen dat belangrijk is.

Citaten

Ervaringenmet dit experiment