Jij bent de Ene die de Velen omvat.
Laten we deze bewering eens testen. Kijk of de volgende beschrijving juist is voor jou.
Sta in een cirkel met een paar vrienden - laten we zeggen 3 tot 10 mensen.
Sla je armen rond mekaar zodat je dicht bijeen staat en kijk naar beneden.
Je kijkt omlaag in een cirkel van lichamen. De mensen daar zijn duidelijk verschillend van mekaar. Elkeen neemt zijn eigen ruimte in. Ze smelten niet samen tot ‘één’. Elke persoon heeft zijn eigen achtergrond en geschiedenis, naam, leeftijd, nationaliteit, enzovoort. Daar zijn we gescheiden en verschillend van elkaar. Daar zijn we velen.
Kijk naar je eigen lichaam – het verdwijnt boven je borst. Je bent hoofdloos. Je lichaam duikt op uit het zijn, uit ruimtelijk bewustzijn. Je hebt twee zijdes – je individuele menselijkheid daarbeneden en dit ruimtelijk bewustzijn bovenaan de cirkel.
Merk op dat de andere lichamen ook vervagen boven hun middel of borst – in hetzelfde ruimtelijk bewustzijn waarin jouw lichaam vervaagt.
Hier, bovenaan de cirkel zijn er niet vele ruimtes – maar slechts één. Hier in dit grenzeloos bewustzijn zijn er geen verdeellijnen.
Dit ene bewustzijn is van jou. Het is jou – je binnenste Jij. Als dit bewustzijn omvat je iedereen die aanwezig is. Al deze lichamen verdwijnen in en duiken op uit jouw meest innerlijke wezen. Ze bevinden zich in jou. Daar zijn we velen, hier zijn we één.
Elk van ons heeft zijn eigen speciale gezichtspunt, zijn eigen gedachten en gevoelens. Daarvan is het meeste verborgen voor anderen. Ik weet niet wat jij denkt, noch wat je verleden is. Misschien ken ik niet eens je naam. En jij weet ook niet wat ik denk, enzovoort. We zijn apart en verschillend. Voor het grootste deel zijn we mysterie voor elkaar.
Maar bovenaan de cirkel verschil je niet van mij, ben je niet verborgen voor mij. Hier zie ik niet alleen Wie ik echt ben, maar ook Wie jij echt bent, want niets scheidt ons. Hier is niets achtergehouden of verborgen. Hier zie ik dat jij, net als ik, open, helder, roerloos, grenzeloos, .. bent.
Hier bovenaan de cirkel, in de stilte van zijn, in deze heldere uitgestrektheid, deze eenvoud, lossen al onze verschillen op, wordt alle scheiding opgeheven – zonder de waardevolle verschillen te ontkennen of te vernietigen, die daar beneden onthult worden. De Ene bovenaan biedt plaats aan elk gezichtspunt, plaats voor elk wezen.
Als ik naar de Kijker kijk, kom ik thuis bij de Ene, bij de Enige, bij Wie ik echt ben. Daar beneden in de cirkel ben ik één tussen de velen – anderen staan aan beide zijden van mij, gescheiden van mij, met mij, misschien zelfs tegen mij. Maar hier, boven de lijn van onze borst, zijn er geen anderen. Hier worden alle verdelingen geheeld, alle scheidingen overwonnen, alle anderszijn opgelost.
Hier is de Ene in alle wezens, die ons allemaal omvat. Jij bent die Ene.
Als ik veronderstel dat ik alleen ben wat ik lijk te zijn en mijn weids innerlijk wezen over het hoofd zie, dan ga ik ervan uit dat alle anderen buiten mij zijn, op afstand, niet mij, anders – en mogelijk bedreigend. Ik confronteer hen met mijn eigen gezicht, uiterlijk, lichaam, nationaliteit, leeftijd… En confrontatie leidt zo dikwijls tot conflict. Het is een ‘ik en jij’ situatie, een ‘wij en zij’ scenario.
Welk verschil maakt het als ik me bewust word van mijn weids wezen? Ik ben me er nog steeds van bewust dat ik een apart individu ben – ik zie dat mijn lichaam gescheiden is van het jouwe, ik weet dat mijn ervaringen verschillen van de jouwe. Maar ik ben me er ook van bewust dat ik niemand en iedereen ben, de Ene die alle wezens omvat. Nu realiseer ik me dat jij niet eenvoudigweg “ander” bent, je bent ook mijzelf. Jouw lichaam bevindt zich in mijn wezen, net zoals mijn lichaam in mijn wezen is – ik ben openheid voor ons allebei. Nu confronteer ik je niet van aangezicht tot aangezicht, maar omvat jou, ruimte tegenover aangezicht. Ik ben jou.
In de mate dat ik dit feit ernstig neem zal dit bewustzijn de manier veranderen waarop ik me verhoud tot “anderen”. Want nu zie ik dat “anderen” ook mezelf zijn. Eens je je bewust bent geworden van deze diepe waarheid, blijf ze dan zien, blijf ernaar terugkeren, blijf dit bewust zijn, blijf van daaruit leven en onderzoeken wat het betekent. Zie hoe het de manier, waarop je reageert op anderen, beïnvloedt. Geniet van de wonderlijke, ongelooflijke ontdekking dat anderen ook jezelf zijn!
In een overvol treinstation, in een café, op een feestje, op het werk, thuis, in de supermarkt, waar ik ook ben kan ik ervoor kiezen om me bewust te zijn van het feit dat ik iedereen en alles omvat en bevat. Hoe intiem. Hoe diep. Hoe mooi. Hoe levensveranderend. Hoe waar.
Word je bewust en geniet van je innerlijke eenheid met alle wezens!
We zijn allemaal min of meer ziek tot we door Zelfonderzoek onze Eenheid met alle anderen ontdekken. D.E. Harding
Men is de Enige niet door uitsluiting maar door insluiting. D.E. Harding
Hier laten we verschillen bezinken – of liever, wij zinken en laten onze verschillen drijven. D.E. Harding
Wanneer hij ontwaakt en niemand in het huis ziet dan zichzelf, dan zegt hij: ‘ik ben, en er is niemand anders dan ik.’ Roemi
Keert uw gezicht naar uw eigen Gezicht; gij hebt geen verwant buiten gijzelf. Roemi
Ik ben alleen. Ik ben de opperste Brahmaan. Ik ben de Heer van het Universum. Dat is de vaste overtuiging van de Mukta. Elke andere ervaring leidt tot gebondenheid. Devikalottara
Angst ontstaat wanneer er een tweede is. Brihadaranyaka Upanishad
Ik wou je even vertellen over mijn reactie bij mijn eerste blik op de tekening van de Hoofdloze Cirkel. Ogenblikkelijk schakelde mijn staat van bewustzijn om van gewoon zien (normaal zintuiglijk objecten bewustzijn) naar hoofdloos zien (leegheid bewustzijn). Het was dramatisch! Ik kon de omschakeling bijna voelen. Ik vermoed dat de twee toestanden inderdaad een verschillende gevoelsinhoud hebben. Bij het hoofdloze zien was ik me er enkel van bewust dat ik bewust was. Ik voelde me groot, gecentreerd, vredig, overal aanwezig. Het duurde misschien een minuut of twee. Daaropvolgende blikken op de tekening van de hoofdloze cirkel van mensen brachten opnieuw het hoofdloze bewustzijn voort, maar het duurde langer om er in te komen.
Ik heb de Hoofdloze Cirkel illustratie uit het voorblad van je workshopbrochure nu uitgeknipt, in een mooi klein kadertje gestoken en het staat nu op mijn bureau, recht tegenover me.
De herhaalde blikken die ik er in de loop van de dag op werp helpen me om het hoofdloze zien te verankeren in een meer permanente en herkenbare manier van bewustzijn. R.B. South Africa
Wat was mijn onmiddellijke reactie op het zien van de tekening? [de hoofdloze cirkel] “De Tiende Man is de Afwezige Man die kijkt.” Ik ‘speel dit spel’ zo dikwijls als ik in gezelschap ben, of er nu drie of tien mensen zijn! De cirkel is wijder of kleiner, afhankelijk van wie aanwezig is. Wie en wat ik ben, zoals Douglas het zo duidelijk stelt, is “deze verdwijning ten voordele van anderen.” R.N. South Africa
Ik vond het experiment van een cirkel vormen heel interessant, ondanks zijn eenvoud. In dit experiment, dat we gewoonlijk aan het einde van onze bijeenkomsten doen, maar soms (zoals gisteren) in het begin, staan de deelnemers samen in een cirkel en elk legt zijn armen rond de schouders van zijn buren. Eerst kijken we naar beneden naar al de benen, die daar hangen zoals kleren aan een drooglijn. In dit experiment lijken mijn eigen benen niet meer bij mij te horen dan die van een andere deelnemer. Meer nog, het bewustzijn van alle benen hoort ook niet speciaal bij mij! Verbazingwekkend! Dan tillen we onze hoofden op en kijken naar al de hoofden – één ontbreekt natuurlijk. Moet het bewustzijn dan van mij worden en niet van iemand anders? Het is heel verwarrend! R.W. U.S.A.