Ik ontdekte recent dat, wanneer ik de achterkant van mijn hoofd aanraak terwijl ik me afvraag van waaruit ik kijk, ik “zie” dat mijn “kijken” komt uit een onbepaald gebied “achter” het mentale beeld dat opgeroepen wordt door de gevoelservaring van de handen op de achterzijde van de schedel. S. USA.
Deze ochtend werd ik herinnerd (of moet ik zeggen: een gedachte verscheen in het bewustzijn) aan de tijd toen ik ergotherapie studeerde. Een leerkracht zei dat kinderen aangeleerd moet worden wie/wat zij zijn … dat is jouw neus, oor, oog, enzovoort .. en dat ze, wanneer ze in een spiegel kijken, niet de verbinding maken dat dat is wat zij zijn… het wordt aangeleerd… Ik raakte deze ochtend mijn neus, ogen en oren aan, als een kind dat gezegd wordt dat dat zijn neus, oren, ogen, enzovoort zijn… Een kind leert dus dat het gevoel van druk in het midden van zijn geen-gezicht “zijn” neus is .. fascinerend! Samantha.
Zie het Aanrakingsexperiment.