Aanrakingsexperiment

Richard Lang

Een algemeen bezwaar tegen hoofdloosheid is:

“Ik kan mijn hoofd niet zien, dat is waar, maar ik kan het aanraken, dus heb ik wel een hoofd hier!” Laten we dit eens onderzoeken, niet door discussie maar door onmiddellijke ervaring. Als ik mijn ‘hoofd’ aanraak dan zie ik mijn vingers verdwijnen, gevolgd door de ervaring van een gevoel van aanraking. Raak je ‘hoofd’ nu aan. Wat ervaar jij? Doen deze gevoelens zich voor op het oppervlak van jouw hoofd – hoofden zijn massieve, gekleurde dingen met een vorm – of in weids bewustzijn? Voor mij doen ze zich voor in weids bewustzijn. Dit zegt Douglas Harding hierover:

“En als het bij me opkomt dat dit allemaal heel visueel is, en dat ik dit massieve ding hier echt kan voelen, zodat het de schijnbare leegte in het centrum van mijn wereld opvult, wel, dan begin ik dit ding te strelen en nijpen en bekloppen. Enkel om te ontdekken dat het nog altijd helemaal geen ding is, laat staan een rose en wit en harig en ondoorschijnend en alles-samen-uit-één-stuk ding. In plaats daarvan stel ik een opeenvolging van gevoelens van aanraking vast, die niet substantiëler zijn dan de geluiden en geuren en smaken enzovoort, die in dezelfde ruimte ook komen en gaan.” (uit On Having No Head)

Natuurlijk heb ik geleerd dat een bepaalde sensatie zich aan anderen voordoet (of aan mezelf als ik in de spiegel kijk) als de verschijning van mijn mond bijvoorbeeld, of mijn oor, enzovoort. En natuurlijk is het van vitaal belang om dit te weten. Het betekent dat ik begrijp dat er een direct verband is tussen wat ik voel hier en mijn verschijning daar. Zonder dit begrip zou ik niet kunnen functioneren in de maatschappij. Maar dit begrip, hoe vitaal het ook is om in de wereld te leven, maakt me niet tot een ding hier, in het centrum, gescheiden van alle andere dingen. 

Citaat 

Als gevoelsinformatie zich werkelijk in de hersenen bevindt zijn we genoodzaakt te besluiten dat ze altijd kleiner is dan de zaken waar ze bij hoort, (of anders) dan ons eigen hoofd veel groter is dan het lijkt te zijn vanuit de aanraking. H.H. Price

2. Dingen aanraken

Steve Munroe

 We nemen niet alleen het uiterlijk aan van wat we zien en horen maar we nemen ook de structuur aan van wat we aanraken – zoals we kunnen zien nu door dit korte experiment uit te voeren: Strek je wijsvinger uit en raak eender welk ding of oppervlak aan dat dichtbij is. Het kan eender wat zijn – de stoel, de tapijt, je kleren, eender wat. Wat is het dat je daar kunt voelen? Is het een kwestie van je vingertop voelen en het aangeraakte voorwerp? Of is er eerder maar één gevoel aanwezig, dat van het beschouwde voorwerp? De structuur van de stof, de zachtheid van het hout. Is het in feite niet juist om te zeggen dat je vingertop zichzelf op magische wijze heeft omgevormd in het voorwerp dat je aanraakt? Je vingertop is dat voorwerp! Je vingertop moet leeg van zichzelf zijn, zodat hij de structuur van het voorwerp kan opnemen. Dit is in feite waar voor je hele huid over je hele lichaam, en natuurlijk voor al je zintuigen. Hier is een andere manier om onszelf onze ware en echte aard te tonen, nameljk leegte zijn voor de wereld om in te gebeuren.





Citaten

Een ding kennen is het worden. Erigena

De hele grote Aarde is niets anders dan jij. Hsueh-feng

Alle kennis is in de strikte zin assimilatie. St. Bonaventure


De juiste overtuiging voor iemand van het hoogste spirituele vermogen is de absolute eenheid van kenner, kennen en gekende. Gampopa

Een plotse waarneming dat Subject en object één zijn zal je naar een diep mysterieus woordloos begrijpen leiden – je zult ontwaken tot de waarheid van Zen. Huang-Po
Bodhisattvas zijn in staat om hun lichamen te laten uitzetten tot de uiteinden van het universum. Gandavyuha Sutra

Voor een zelf-gerealiseerd wezen bestaat het lichaam niet. Anandamayi Ma


Ontvorm uzelf.
Tauler

Ervaringen 

Na me verdiept te hebben in enige van de aanrakingsexperimenten op de website, deed ik vandaag zelf een kleine ontdekking, die je misschien zal interesseren… Als ik in mijn handen wrijf stel ik vast dat ik helemaal vingers en duimen ben. Als ik daarentegen mijn ogen sluit en zorgvuldig mijn linkerhand onderzoek met mijn rechter – de vingers strelen, de ruimte ertussen onderzoeken, mijn vingernagels aanraken, mijn trouwring – dan stel ik vast dat mijn linkerhand vaste vorm aanneemt, terwijl mijn rechterhand helemaal verdwijnt! Het verbazingwekkende is dat, wanneer ik daarna mijn rechterhand onderzoek met mijn linker, ik (daarentegen) vaststel dat mijn linkerhand nu verdwijnt ten voordele van mijn rechter. Nu ben ik niet meer alleen zonder een hoofd, maar ik ben bovendien een hand kwijt – al kan ik niet zeggen welke. Ik vraag me of ik mezelf helemaal zal kwijtraken? In deze tijden van veel handengewring is dit een nuttige wijzer naar mijn ware natuur, die ik overal kan gebruiken zonder teveel argwaan te wekken! Mark.
Headless on Youtube
Full book catalogue
Headless on Instagram

Click here for Headless Podcasts
Click here for workshops with Richard Lang


Click here for information on online hangouts
Click here for an app to connect with Headless friends
Click here fora free e-course
Click here for our online shop
Click here to get the free Headless iPhone app
Click here for downloadable videos of Douglas Harding
Click here for the Latest News
Click here to Donate