ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΩΝ ΚΛΕΙΣΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ

Σχολιασμός από τον Richard Lang

Εξερεύνησε πώς είναι να είσαι Πρώτο Πρόσωπο ενικού, ενεστώτας, με τα μάτια κλειστά. Πρακτικά, ίσως ο καλύτερος τρόπος να το κάνεις αυτό θα ήταν να διαβάσεις μια ερώτηση και μετά να κλείσεις τα μάτια σου εξερευνώντας την εμπειρία σου. Μετά άνοιξε τα μάτια, διάβασε την επόμενη ερώτηση και πάει λέγοντας...

Με τα ΜΑΤΙΑ ΚΛΕΙΣΤΑ ... εξέτασε τα παρακάτω:

Βασισμένος στην παρούσα εμπειρία σου, όχι σε μνήμη, φήμες ή φαντασία, πόσο μεγάλος είσαι;

Τι σχήμα έχεις;

Θα μπορούσες να είσαι οποιοδήποτε σχήμα ή μέγεθος;

Έχεις όρια;

Υπάρχει κάποιο μέρος που σταματάς και που ο κόσμος αρχίζει; Υπάρχει κάτι που να σε χωρίζει από τον κόσμο;

Μπορείς πιθανώς να ακούσεις μια ευρεία γκάμα θορύβων, μακρινούς ή κοντινούς. Ακούς κανέναν ήχο ακριβώς εκεί που είσαι; Οι ήχοι δεν έρχονται και φεύγουν στην ησυχία όπου βρίσκεσαι;

Βιώνεις αισθήσεις όπως ζεστασιά, δυσφορία, ευχαρίστηση, το αίσθημα της αναπνοής κτλ. Σε μετατρέπουν σε “κάτι” στο κέντρο, στερεό και περιορισμένο – ένα πράγμα ξεχωριστό από τον γύρω κόσμο; Υπάρχει κάτι στερεό και αμετάβλητο στο κέντρο σου; Ή μήπως αυτές οι αισθήσεις έρχονται και φεύγουν μέσα σε ένα άγρυπνο μη-πράγμα;

Δεν είναι αυτή ή άγρυπνη “μη-πραγματικότητα” σα μια οθόνη τηλεόρασης με την έννοια ότι τα γεγονότα συμβαίνουν στην οθόνη αλλά η οθόνη μένει ανέπαφη και απροσδιόριστη; Δεν πάνε και έρχονται οι ήχοι και οι αισθήσεις αλλά όμως την αφήνουν ασημάδευτη;

Ο,τιδήποτε και να έχει συμβεί στο παρελθόν σου, δεν είσαι τώρα άδειος και καθαρός – χώρος για ό,τι συμβαίνει τώρα; Το παρελθόν δε μπορεί να σε στερεοποιήσει στο κέντρο.

Πόσο μεγάλη είναι μια αίσθηση; Σε επηρεάζει ή σε περιορίζει;

Πρόσεξε το δεξί σου πόδι. Σκέψου πώς φαίνεται. Δεν είναι αυτή η εικόνα μια ανάμνηση εφόσον δε μπορείς να δεις το πόδι σου αυτή τη στιγμή;

Αλλά τι γίνεται με την τωρινή αίσθηση του ποδιού σου, την εμπειρία σου σχετικά με αυτό στο παρόν, αν παραμερίσεις τη μνήμη σου; Τι χρώμα έχει η αίσθηση, τι σχήμα, τι μέγεθος;

Πόσο μακρυά είναι; (Από πού;)

Πού ακριβώς βρίσκονται τα όριά του – έχει ξεκάθαρες άκρες;

Είναι αυτή η αίσθηση εκεί που το ον σου σταματά; Είσαι περιορισμένος στο όριο αυτό, φυλακισμένος μέσα του;

Δε συμβαίνει αυτή η αίσθηση μέσα στην απεριόριστη αντίληψη;

Δεν είσαι αυτή η αντίληψη; Η χωρίς άκρα ύπαρξη, στην οποία αυτή η μεταβαλλόμενη αίσθηση (που τελικά είναι μάλλον δύσκολο να περιγραφεί) συμβαίνει;

Όπως όταν έχεις τα μάτια σου ανοιχτά είναι πρόσωπο εκεί προς διάστημα εδώ, δεν είναι τώρα, με κλειστά τα μάτια, αίσθηση εκεί προς διάστημα εδώ; Το ον σου δεν έχει σύνορα. Είσαι χώρος χωρίς άκρα στον οποίο συμβαίνουν σωματικές αισθήσεις.

Πρόσεξε τη δραστηριότητα του μυαλού σου – τις σκέψεις σου και τα συναισθήματά σου.

Πού είναι;

Είναι μέσα σε κάτι ή είναι μέσα στην ίδια την αντίληψη;

Είναι κεντρικά ή περιφερειακά ως προς εσένα;

Αφήνουν ίχνη όταν φεύγουν; Δεν έρχονται και φεύγουν στην οθόνη της αντίληψης, όπως ακριβώς οι ήχοι και οι αισθήσεις, χωρίς να αφήνουν σημάδι;

Ταυτιζόμαστε με το νου μας, πιστεύοντας ότι είμαστε οι σκέψεις και τα συναισθήματά μας. Περιλαμβάνεται το μυαλό σου μέσα σε κάτι; Περιλαμβάνεσαι εσύ μέσα σε κάτι;

Σκέψου το όνομα μιας πόλης.

Ήξερες ποιο θα ήταν το όνομα πριν το σκεφτείς; Από πού ήρθε; Πού συνέβηκε; Πού πήγε;

Σκέψου έναν πλανήτη. Ένα φίλο. Μια χώρα. Συμβαίνουν αυτές οι σκέψεις μέσα σε κάποιο τύπο δοχείου, ή συμβαίνουν στο απεριόριστο διάστημα της αντίληψης;

Δε βρίσκω προέλευση, δοχείο, προορισμό. Για μένα αναδύονται από το τίποτα – από το απροσδιόριστο μου ον – χωρίς προειδοποίηση, χωρίς κόπο, και διαλύονται ξανά στο “τίποτα”, χωρίς να αφήνουν ίχνη σε αυτό.

Φαντάσου το χρώμα μπλε. Τώρα το πορτοκαλί. Τώρα το σχήμα ενός τριγώνου. Πώς το κάνεις;

Δεν έχω ιδέα πώς το κάνω εγώ πάντως. Αυτά τα πράγματα εμφανίζονται ως δια μαγείας.

Πόσο δημιουργικό είναι αυτό το όχι-πράγμα, αυτό το όχι-νους όπως μερικοί Ζεν Βουδιστές το αποκαλούν. Χωρίς κόπο σκέψεις και εικόνες ξεπετάγονται από το πουθενά, απροειδοποίητα, χωρίς καν να καταλαβαίνω πώς το κάνω.

Πρόσεξε τι νιώθεις.

Θυμήσου πώς ένιωθες νωρίτερα σήμερα. Ή χτες. Η ροή των συναισθημάτων αλλάζει όλη την ώρα.

Είναι τα αισθήματά σου στο κέντρο σου; Αφήνουν σημάδια στην αντίληψη; Τραυματίζουν οι σκληρές εμπειρίες το “χώρο” αυτό;

Όχι κατά την εμπειρία μου. Πού είναι τα αισθήματά μου; Δεν τα βρίσκω σε κάποιο δοχείο εδώ. Το μυαλό μου είναι ελεύθερο στο σύμπαν.

Αποφθέγματα του Ντάγκλας Χάρντινγκ

Το πρόβλημα με το μυαλό είναι η υποτιθέμενη αφαίρεσή του από τον κόσμο, η υποτιθέμενη φυλάκισή του, η υποτιθέμενη συμπύκνωσή του σε έναν πυρήνα-πράγμα εδώ. Το μυαλό κάνει λάθος στο πού είναι και στο ποιον ανήκει. (από συνέντευξη το 1977)

Έχω πραγματικά ευρύ μυαλό στο βαθμό που ο νους μου αφήνεται, ακτινοβολεί και συγχωνεύεται με την όλη σκηνή. Εκεί γίνεται αυτόνομο. Το να έχει άποψη, στενο-μυαλιά, πίεση, κατάθλιψη, καταπίεση – όλα αρρώστιες του μυαλού που πηγάζουν από τη λανθασμένη τοποθέτησή του και την απορρέουσα συμπύκνωσή του. Αν επιστρέψει πίσω στον κόσμο, εκεί από όπου ήρθε, διευρύνεται και αναρρώνει. Ελεύθερο ξανά, είναι απείρως μεγάλο και γενναιόδωρο. (από το βιβλίο Look for Yourself)

Όλα τα κόμπλεξ και τα προβλήματα του εγκεφάλου έρχονται από τη συμφόρηση και τον “υπερπληθυσμό” του. Η θεραπεία δεν είναι να το αναδιαμορφώσουμε αλλά απλά να το αφήσουμε να πάει εκεί που θέλει. Το αφήνουμε να πάει εκεί που ανήκει. Τεράστια ανακούφιση! Δε χρειάζεται τελειοποίηση, γιατί εξάλλου το μυαλό έχει πάντα πολλές ατέλειες. Παρ' όλα αυτά βιώνουμε θλίψη και σύγχυση, πόνο αλλά και θετικά συναισθήματα. Όμως μπορούμε να τα δούμε σα να χαρακτηρίζουν τον κόσμο και όχι τα προσωπικά μας θέματα. Η ανατοποθέτηση αυτή βοηθάει πάρα πολύ, αλλά φυσικά δεν είναι συνταγή για συνεχή ευτυχία ή κάποιου είδους τελειοποίηση εκεί όπου η ευτυχία και η τελειοποίηση δεν ανήκουν. Μόνο στο Κέντρο είσαι Καλά!
(από συνέντευξη του 1977)

Αποφθέγματα

Ο Θεός είναι ο Ακροατής, και αποδίδοντας αυτή την ιδιότητα στον εαυτό σου γίνεσαι κουφός. Έχεις γίνει τυφλός αποδίδοντας και την όραση στον εαυτό σου. Όταν Αυτός είναι η όραση και η ακοή σου, τότε θα ακούς και θα βλέπεις μόνο Αυτόν. Ibn Ashir

Για να αποδείξεις ότι το μυαλό σου είναι το μυαλό του Βούδα, παρατήρησε πώς όλα όσα λέω φτάνουν σε σένα χωρίς να χάνεις τίποτα, ακόμα και όταν δεν προσπαθώ να στα περάσω. Το μυαλό του Βούδα είναι 10.000 φορές καθαρότερο από έναν καθρέφτη και ανέκφραστα υπέροχο. Bankei

Η λάμψη είναι τόσο μεγάλη που ο στοργικός στοχαστής, στη γη όπου ξεκουράζεται, δε βλέπει και δε νιώθει τίποτα άλλο από το ακατανόητο Φως· και μέσω αυτής της Απλής Γύμνιας που αγκαλιάζει όλα τα πράγματα, βρίσκει τον εαυτό του, νιώθει τον εαυτό του, να είναι το ίδιο Φως με το οποίο βλέπει, και τίποτα άλλο. Ruysbroeck

Είμαι από ασύλ&lam